Hendrik Punter

 

23 december 1965 te Wetering (gemeente steenwijkerwold)

24 mei 2003 te Zwolle

 

Na een prettige werkdag op Pannenkoek Party schip “de Liberté” in Meppel.

Was Hendrik nog wat gaan drinken in zijn stamcafé “de Zus en Zo” in Steenwijk.

Zijn laatste amsterdammertje op, nog even naar het toilet en dan naar huis, zover heeft het dus niet kunnen komen.

Na 3 treden (het toilet is in de kelder) gleed Hendrik uit van de trap en viel met zijn hoofd op de trap of de plavuizen vloer.

Met de ambulance naar het Sophia ziekenhuis in Zwolle, waar hij

’s Morgens om half 7 is overleden.

 

De wereld staat stil!

 

Het enige wat je weet wat je doen moet is een afscheid voorbereiden die past bij Hendrik.

Gelukkig hadden we dat samen erg vaak besproken.

Stijlvol niet kitscherig maar wel opvallend.

 

Zaterdagavond om 7 uur werd Hendrik thuis gebracht waar hij gedurende de hele week is gebleven, iedereen die wilde kon daar afscheid van hem nemen.

Vrijdagmorgen om half 12 hebben wij ( de naaste familie en zijn vrienden) hem uitgeleide gedaan.

Zijn broer en vrienden droegen hem het huis uit in een witte kist bedekt met 100 calla’s.

In een witte rouwauto werd Hendrik toen naar de Grote Kerk in Steenwijk gebracht.

 

 

Bij binnenkomst van de mensen hoorde je het lied

 Angels

 van

Sarah McLachlan

(uit de film City of Angels)

Iedereen ontstak een kaarsje en zette dat bij de kist neer.

Na een prachtig levensverhaal van hem door Wouter van het Humanistisch verbond draaiden we een favoriete lied van hem,

O Meu Amor

Van

Cristina Branco

(een integer Portugees liefdesliedje)

 

daarna volgden 2 persoonlijke gedichten van vrienden 

en hoorden we

Vespera

Van

Libera

(een engels jongenskoor)

 

zijn voormalige werkgever en vriend en

huidige werkgever hadden toen het woord

dat werd gevolgd door

Hymn to the Sea

Van

James Horner

(uit de film Titanic)

Wouter van het Humanistisch verbond nam weer het woord, waarna ik het gedicht “afscheid” voor las.

 

 

Afscheid

‘k zou je tegen willen houden,

huiverend, zwijgzaam is de nacht.

Liefde is soms ontoereikend, zonder houvast, zonder kracht.

Geen gebaren om te troosten,

Alles is opvallend stil.

En toch zijn er zoveel woorden,

Die ik je zacht zeggen wil……..

‘k hou je in mijn warme armen,

voel je hartslag en je pijn.

Ben opeens zo weerloos eenzaam, kan niet dichter bij je zijn.

‘k heb je plotseling losgelaten,

in een wereld die ik niet ken.

Liefde is altijd onzeker, ook als ik heel dicht bij je ben.

‘k Houd m’n handen om je wangen,

alles is zo breekbaar stil.

Altijd, altijd blijven er woorden

Die ik je zo graag zeggen wil…………..

 

Daarna volgde het lied

Vole

Van

Celine Dion

(frans liedje vertaling in het engels ook op deze site)

 

na 2 minuten stilte

droegen de vrienden, onder het slotstuk van de 9e symfonie van Beethoven

“Hymn to the joy of life”,

Hendrik de Kerk uit.

 

Onder het luiden van de klok volgden 450 mensen de rouwauto te voet naar ons woonadres.

Een erg indrukwekkend moment, die voor heel even het gevoel gaf dat de wereld echt even stilstond.

 

Thuis gekomen stapten we allemaal in de auto en reden we naar begraafplaats “de nieuwe Landen”aan de  Kallenkoterallee.

Door een poort van witte ballonnen begeleiden we Hendrik naar zijn graf, waar we de ballonnen hebben opgelaten en onze herinneringen aan hem meegaven.

 

Iedereen liep daarna langs het open graf weg en legden een witte roos neer.

Waarna we koffie hebben gedronken.

En er gelegenheid was elkaar sterkte te wensen.

Daarna zijn onze familie en vrienden meegegaan naar huis waar we de dag hebben afgesloten.

Kan er met een heel warm en goed gevoel op terug kijken.

En voel dat Hendrik het ook prachtig had gevonden.

 

 

Harry